Λίγο μετά το Πανελλήνιο Πρωτάθλhμα κολύμβησης ΑμεΑ, η Αλεξάνδρα Σταματοπούλου μίλησε αποκλειστικά στο "Click στο παρόν" και μας άφησε να μπούμε για λίγο στο μυαλό μιας αθλήτριας που προπονείται σκληρά για μήνες, για έναν αγώνα που κρατάει 2΄ αλλά που δεν το προβάλλει (σχεδόν) κανένας. Η Παραολυμπιονίκης και Παγκόσμια πρωταθλήτρια μας είπε για τους επόμενους στόχους της, το μέλλον της κολύμβησης στην Ελλάδα, αλλά και τον ρόλο της Πολιτείας και την Κοινωνίας.
Κατέβηκες σε 3 αγωνίσματα (50μ ελεύθερο, 50μ ύπτιο, 50μ πρόσθιο) και πήρες 3 χρυσά, με Πανελλήνιο ρεκόρ στα 50μ πρόσθιο. Το περίμενες; Είσαι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση ή θα δούμε κι άλλες μεγάλες επιδόσεις μέσα στο καλοκαίρι;
Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα να κάνω καλή επίδοση στο πρόσθιο, καθώς δεν είναι για μένα εύκολο σαν στυλ. Σίγουρα περιμένω καλύτερες επιδόσεις, ίδιες με αυτές που είχα κάνει στους παραολυμπιακούς στο Τόκυο. Το απέφευγα αυτό το στυλ, όμως επειδή πέρασα στη Σιγκαπούρη classification, έπρεπε να κάνω και το πρόσθιο, οπότε το δουλέψαμε φέτος. Κι επειδή το δουλέψαμε λίγο πιο πολύ, πήγε καλά. Στη Σιγκαπούρη είχα κάνει 2.09 και τώρα είναι ένας μήνας που έχει περάσει και το κατέβασα αρκετά, κοντά 1΄. Δεν νομίζω ότι σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα μπορώ να υποσχεθώ κάτι. Για μένα πήγε απρόσμενα καλά. Είχα κάνει ένα χειρουργείο στον πνεύμονα το χειμώνα, το οποίο με πήγε πίσω. Ξαναρχίσαμε από την αρχή, γιατί οι αντοχές δεν είναι ίδιες, όταν ο ένας πνεύμονας δεν λειτουργεί στο 100%
Οι επόμενοι στόχοι αγωνιστικά;
Να επιστρέψω στους χρόνους που ήμουν. Στο παγκόσμιο στο Μάντσεστερ να κάνω αν γίνεται κοντά στους χρόνους που είχα κάνει στο Τόκυο. Αν και επειδή μεγαλώνω δεν μπορώ να έχω απαιτήσεις τρελές… (γέλια)
Οι επιδόσεις σου μέχρι στιγμής δείχνουν ότι κρατάς μια σταθερότητα.
Ναι η αλήθεια είναι ότι πήγε καλά. Και τώρα για το Παρίσι κοντά στα 40΄΄ θα είμαι, θα πάει καλά. Μαζεύω εμπειρίες!
Το μέλλον της κολύμβησης στην Ελλάδα;
Δεν ακούστηκε το Πανελλήνιο. Δεν ήρθε κόσμος παρόλο που είχα προσπαθήσει να το προβάλλω κ εγώ κ η ομοσπονδία μου και άνθρωποι του χώρου. Δεν δίνεται πολύ βάση γιατί πιστεύουν ότι είναι κάτι που δεν αξίζει. Οι Έλληνες οι ίδιοι δεν αξιολογούμε σωστά τους αθλητές μας.
Αυτό πιστεύεις ότι γίνεται επειδή δεν έχουμε την παιδεία να παρακολουθήσουμε ένα ΠΠ γενικά ή νομίζεις ότι φταίει η κολύμβηση συγκριμένα;
Όχι, θεωρώ ότι δεν υπάρχει προβολή γενικά. Θεωρούν πολύ λίγο το ΠΠ. Το ενδιαφέρον μας είναι μόνο για Παγκόσμιο και ΑΝ υπάρχει καλή θέση. Δεν γνωρίζει ο μέσος Έλληνας το τι προσπαθούμε να κάνουμε, την πορεία για ένα μετάλλιο ..και καλά κάνει θεωρητικά! Δεν έχουμε ανθρώπους του χώρου τον social media που να προβάλλουν την προσπάθεια μας. Από ΠΠ ξεκινάμε και επειδή δεν φτάνουν όλοι σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, το θεωρούν υποδεέστερο, πόσο μάλλον στα Άτομα με Αναπηρία. Είναι σημαντικό εν έτη 2023 να γνωρίσουμε ότι αθλητές με Αναπηρία φέρνουν σημαντικές επιτυχίες! Και τώρα στο ΠΠ, οι χρόνοι ενός ανθρώπου στην κατηγορία S13 με μερική τύφλωση, μια ελαφρού τύπου αναπηρία, είναι κοντά στις επιδόσεις αρτιμελών αθλητών. Αλλά δεν θα πάρει την ανάλογη προβολή.
Είδαμε όμως ότι στο αγωνιστικό κομμάτι είχαμε 36 πανελλήνια ρεκόρ, ειδικά στις μικρές ηλικίες. Πιστεύεις ότι έχεις ανοίξει εσύ το δρόμο;
Προφανώς και δεν έχω ανοίξει εγώ το δρόμο. Εγώ το μόνο που λέω έντονα είναι ότι πρέπει να μπουν νέα παιδιά. Να φύγουμε οι μεγάλοι ηλικιακά. Θα βγουν άτομα που αγωνίζονται και θα μου πουν “καλά πλάκα μας κάνεις; κι εμείς τι είμαστε; Δεν το παλεύουμε;” Κι εγώ είμαι στην ενεργό άθληση αλλά έλεγα “κι αν είμαι εγώ αυτή που πρέπει να φύγει, καλώς”. Όσο μπορώ κ δίνω, καλώς. Χάρηκα που είδα νέα παιδιά να είναι στο χώρο και να έχουν επιτυχίες, να είναι 13 χρονών κ να κάνει Πανελλήνιο Ρεκόρ. Είναι υπέροχο! Αυτό σημαίνει ότι ένα παιδί με εκ γενετής πάθηση το έχουν βάλει από μικρή ηλικία “στο κόλπο” του αθλητισμού και του πρωταθλητισμού, άρα έχει πολύ μέλλον. Αυτό παλεύω κ εγώ, όταν αυτό το παιδί που είναι
Υπάρχει ο νόμος που μπλοκάρει πολύ τους νέους αθλητές, για να πάρεις το οικονομικό έπαθλο πρέπει να συμμετέχουν 8 διαφορετικές χώρες
τώρα 13, φτάσει στο Παγκόσμιο όταν είναι 15-16, να έχει το σωστό κίνητρο. Να του δίνονται από τα μετάλλια, τα έπαθλα που δίνονταν παλιότερα. Υπάρχει ο νόμος που μπλοκάρει πολύ τους νέους αθλητές. Για να πάρει κάποιος το οικονομικό έπαθλο πρέπει να είναι 8 διαφορετικές χώρες, αν είναι 15 αθλητές αλλά δεν είναι από 8 διαφορετικές χώρες δεν δικαιούσαι να πάρεις τίποτα. Ούτε 1€. Αυτό συμβαίνει μ΄ έμενα κάθε χρόνο. Από το 2016 ούτε ευρωπαϊκό ούτε παγκόσμιο, τίποτα. Αυτό λέω συνεχεία, έχουν λυγίσει πολλά παιδιά νέα κι έχουν φύγει απο τον πρωταθλητισμό. Μένουμε οι μεγαλύτεροι σε ηλικία γιατί προφανώς έχουμε κάνει την καριέρα μας, κάνουμε τη δουλειά μας και ταυτόχρονα κάνουμε και πρωταθλητισμό, ώστε αν δεν πάρουμε χρήματα απ τον πρωταθλητισμό δεν θα καταστραφεί η ζωή μας. Αλλά σε ένα παιδί που μόλις έχει ξεκινήσει κι έχει δώσει όλο του το είναι στον πρωταθλητισμό, και του κόβεις τα φτερά όταν παίρνει ένα μετάλλιο, και δεν του δίνεις τίποτα καμία ηθική και οικονομική στήριξη, δεν μπορεί να συνεχίσει. Οι γονείς μόνο όσο μπορούν.
Τι θα πρότεινες εσύ; Τι θα ζητούσες ως αθλήτρια από την πολιτεία;
Η ελληνική παραολυμπιακή επιτροπή ψάχνει με τα κυάλια χορηγούς. Τώρα στο ΠΠ είχαμε χορηγούς (Βίκος, Κωτσόβολος) εταιρίες που έδωσαν κατά κύριο λόγο υλικό (νερά, αναψυκτικά, υλικοτεχνικό εξοπλισμό), το όποιο δεν βοηθάει πρακτικά τους αθλητές. Θέλουμε μεγαλύτερες εταιρίες που να μπορούν να αγκαλιάσουν το έργο των αθλητών, γιατί κάνουν μια υπερπροσπάθεια. Είναι άνθρωποι με επίκτητη αναπηρία, δεν έχουν ξεκινήσει αυτοί οι άνθρωποι τον αθλητικό από μικροί, λίγοι είναι αυτοί. Μην ξεχνάτε πως τα ατυχήματα στην Ελλάδα γίνονται κατά μέσο όρο στην ηλικία των 21.
Μετά την Παραολυμπιάδα του 2004, άλλαξε καθόλου το κλίμα απέναντι στα ΑμεΑ; Δεν είδα καμία διάφορα. Άνθρωποι που ήρθαμε από Παραολυμπιακούς κι είχαμε επιτυχίες, ακουστήκαμε 2-3 μέρες μόνο και στο αεροδρόμιο δεν ήρθε κάνεις. Ήμασταν εμείς, η ομοσπονδία και η ΕΡΤ προφανώς, που το στήριξε, κι άλλο ένα κανάλι που δεν θυμάμαι. Και δεν ένιωσα καλά όταν ήρθαν μόνο στα άτομα που πήραμε μετάλλιο και δεν πήραν δηλώσεις και από άτομα που ήρθα 4η-6η θέση ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ παραολυμπιονίκες (σ.σ. όσοι φέρουν από 1η έως 6η θέση αποκαλούνται "Ολυμπιονίκες"). Εγώ προσπαθούσα να αποφύγω τη συνέντευξη για να
Στο εξωτερικό βλέπουμε ότι οι ομάδες είναι μια γροθιά, ο ένας χειροκρότει και χαίρεται για την επιτυχία του άλλου
δώσω βήμα σε άλλα παιδιά. Δεν είναι το θέμα να ακουστώ εγώ, το θέμα είναι να ακουστούν νέα παιδιά, να δοθεί κίνητρο, να δοθεί η ανάλογη σημασία. Στο εξωτερικό βλέπουμε ότι οι ομάδες είναι μια γροθιά, ο ένας χειροκρότει και χαίρεται για την επιτυχία του άλλου. Εδώ βλέπουμε από τους “εκτός” ένα διαχωρισμό, όποτε έχουμε κι εμείς ανάλογα την αντίδραση μας.
Εννοείς τα clubs, του συλλόγους;
Όχι, οι εθνικές ομάδες. Δεν νοείται να αγωνίζεται κάποιος και να μην είναι όλοι, αν δεν διαγωνίζονται την ίδια ώρα, στις κερκίδες να ζητωκραυγάζουν. Εμείς δεν ξέρουμε που είναι η σημαία μας, δεν υπάρχει άνθρωπος για να χειροκροτήσει. Δεν είμαστε πολλά άτομα, δεν έχουμε πολλούς αθλητές, οι περισσότεροι αγωνίζονται σχεδόν την ίδια ώρα οπότε δεν έχουμε την ανάλογη υποστήριξη. Είναι η κουλτούρα μας ότι “εγώ δεν πάω να χειροκροτήσω τον άλλο, μόνο εγώ είμαι” Εγώ είμαι άλλης αντίληψης, ότι αν δεν αγωνίζομαι θα πάω και θα δω τον συναθλητή μου και θα χαρώ με τη χαρά του.
Άρα πιστεύεις ότι είναι κοινωνικό φαινόμενο;
Είναι κοινωνικό φαινόμενο. Προσπαθώ να βγάλω προς τα έξω το “δείτε αθλητισμό, δείτε παιδιά που είναι στο σκάκι και βγαίνουν στα 12, πρωταθλητές”. Έχουμε δυνατά μυαλά, έχουμε καλούς αθλητές που δεν τους προβάλουμε και τους χάνουμε.
Εσύ πώς βιοπορίζεσαι; Οι βοήθειές σου; Έχεις κάποιους χορηγούς;
Είναι η PwC από το 2016 και η MotorOil. Να ΄ναι καλά η συναθλήτρια Κέλλυ Λουφάκη (ξιφομάχος) και η δημοσιογράφος της ΕΡΤ Έλενα Μπουζάλα. Η Element του Κώστα Λεμονίδη επίσης, χωρίς να είναι μεγάλος χορηγός βοήθησε οικονομικά για το ταξίδι στη Σιγκαπούρη. Αυτά λατρεύω! Εκεί που χανόμαστε, κάποιοι από δική τους πρωτοβουλία μας σώζουν. Η More Energy (της Motor oil) θα στηρίξει στο Μαντσεστερ. Παράλληλα δουλεύω, όπως και η Κέλλυ και είμαστε υπερήφανες.
Η πολιτεία;
Η πολιτεία δεν έχει σταθεί πουθενά. Μας εμποδίζει κιόλας με τους νόμους που βγάζει.
Μένουμε στην ατάκα “Ελλάδα είμαστε, αφού ξέρεις”. Αυτό είναι αίσχος. Δεν με καλύπτει
Η πολιτεία είμαστε εμείς, ο νοών νοείτω. Μας έχουν κόψει τα πάντα. Προσπαθούμε 2-3 παράτολμοι αθλητές που βγήκαμε και είπαμε ότι δεν μας αρέσει αυτό το σύστημα, αλλά δεν είμαστε αρκετοί για αν ακουστούμε. Είμαι η θεοπάλαβη που ξεκίνησα το 2019 να μαζεύω υπογραφές για να αλλάξει ο νόμος. Δεν άλλαξε, δεν θα αλλάξει μας είπαν. Δεν θα σταματήσω το αγώνα μου, όμως, μέχρι ν΄ ακούσω ότι θα αλλάξει, κι ας είμαι γιαγιά, ας μην είμαι αθλήτρια (γέλια).
Μένουμε στην ατάκα “Ελλάδα είμαστε, αφού ξέρεις”. Αυτό είναι αίσχος. Δεν με καλύπτει σαν Αλεξάνδρα, σαν αθλήτρια. Το ότι το κράτος επαναπαύεται ότι αυτή είναι η χώρα μας, ας μείνει εκεί... Όχι δεν θέλω να μείνει εκεί! Θέλω να ακούγεται η χώρα μου. Η Ελλάδα έφερε τον αθλητισμό και τον πολιτισμό, και στην αρχή τα ακούς και νιώθεις ένα δέος. Όταν συνεχίζεις και ακούς για τον αθλητισμό στην Ελλάδα αρχίζεις και ντρέπεσαι. Θέλω πάλι να χαιρόμαστε γι αυτό που είμαστε και που θα γίνουμε! Να λένε για τη χώρα μας ότι έχουμε καλούς αθλητές. Όταν το καταλάβουμε κ μείς, θα αρχίσουν οι γονείς να βάζουν τα παιδιά από μικρή ηλικία στα αθλήματα. Βέβαια όταν γνωρίζουν αυτά που λέγονται τώρα (σ.σ. σκάνδαλα με προπονητές) θα σου πουν δεν θα βάλω το παιδί μου να το ταλαιπωρήσω. Το λέω για να αλλάξει, να βλέπω -όπως τώρα - παιδιά στο Πανελλήνιο και τα χάρηκε η ψυχή μου και οι γονείς με χιλιοευχαρίστησαν γιατί άκουσαν το δικό μου “θέλω”. Με συγκίνησε!
Στην Ελλάδα έχουμε ξεχάσει να αξιοποιούμε τα ταλέντα μας, έχουμε χρυσάφι και το αφήνουμε να φεύγει στο εξωτερικό.
Από αθλητές με Αναπηρία δεν είχαμε δει τόσα πράγματα στο παρελθόν, οπότε μακάρι να είσαι εσύ πρέσβειρα, να έχεις δύναμη, να κουβαλάς κ του υπόλοιπους στους ώμους σου
Βλέπω την αλλαγή από του γονείς. Όταν με πλησίασαν στο ΟΑΚΑ και μου είπαν «το παιδί μου είναι 13 χρονών, ξεκίνησε βλέποντας εσένα και σήμερα το βλέπω να κάνει Πανελλήνιο Ρεκόρ» δάκρυσα. Λέω κάποιο λιθαράκι έδωσα σ΄ αυτήν την ζωή. Δεν με νοιάζει ν ακουστεί τ' όνομα μου, τα νέα παιδιά να ξεκινήσουν και να πάρουν αυτό που τους αξίζει. Παρόμοια προβλήματα υπάρχουν και σε άλλα αθλήματα με μικρότερη προβολή, και αρτιμελών και ΑμεΑ. Αν το χουν οι αρτιμελείς, εμείς το έχουμε σε διπλό βαθμό από τον κόσμο γιατί υπάρχει ένας φαύλος κύκλος λύπησης, απάθειας, απέχθειας κ ηρωισμού. Ένα συνονθύλευμα συναισθημάτων που κάποιοι το έχουν ζήσει ή ζουν ακόμα το μπρος-πίσω, το
υπάρχει ένας φαύλος κύκλος λύπησης, απάθειας, απέχθειας κ ηρωισμού
όποιο δεν ξέρεις πως να το διαχειριστείς και τελικά μένεις απαθής σε όλη την κατάσταση, λες «είναι μια γκάμα που δεν μπορώ να την αγγίξω».
Αυτό πώς πιστεύεις μπορεί να αλλάξει;
Βγαίνεις έξω και βλέπεις την πραγματικότητα. Ενώ ξέρεις τι είναι η αναπηρία, άμα δεις έναν άνθρωπο με αναπηρία θα σοκαρίσεις. Αλλά θα του έχεις κλείσει την ράμπα, θα του έχεις κόψει την πρόσβαση γενικότερα, γιατί δεν είναι μόνο η ράμπα. Είναι για την τύφλωση, οι πλάκες - οδηγοί που δεν θα δεις ποτέ να είναι σωστά, θα δεις δέντρα, περιπτερά, τα πάντα εκτός από δρόμο τυφλών. Θα δεις ανθρώπους με κώφωση, αλλά μέσα στο σχολείο δεν λες στον μαθητή ότι υπάρχει κ η γλωσσά τον Κωφών. Ενώ στο εξωτερικό είναι υποχρεωτική η εκμάθηση της Νοηματικής, στην Ελλάδα δεν έχουμε ιδέα και τους λέμε “Κωφάλαλους” ενώ κανονικά είναι “Κωφός” η σωστή ορολογία. Ο άνθρωπος που βιώνει μια τέτοια κατάσταση δεν πονάει, δεν υποφέρει, τη βιώνει απλά. Μπορεί πριν να ήταν αρτιμελής και τώρα απλά είναι καθισμένος στο αμαξίδιο. Δεν έχει αλλάξει το μυαλό του.
Προσπαθούμε να ενημερώνουμε κόσμο. Τώρα θα πάω στην Αμοργό, θα ενημερώσω εκεί κόσμο αλλά δεν μπορεί ένα άτομο να ενημερώνει όλη την Αττική ή όλα τα νησιά.
Πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι με σθένος να πουν “είμαι εγώ εδώ" να είναι υποστηρικτές.
Έχει ξεκινήσει η σειρά "Στα 4” με την Γεωργία Καλτσή, που είναι σε αμαξίδιο. Πριν λίγα χρόνια πόσο πιθανό θα ήταν να πρωταγωνιστεί ΑμεΑ στην τηλεόραση;
Απίθανο! Έχουμε δώσει όμως πάλι την υπερβολή. Έχουμε ηρωοποιήσει κάτι -χωρίς να ακυρώνω την σειρά, το έχουμε βάλει στον υπέρτατο βαθμό της ειρωνείας προς τον αρτιμελή, τον ισοπεδώνεις επειδή δεν ξέρει πράγματα. Δεν είμαι των άκρων. Είμαι υπέρ του “μαθαίνω κάτι, με σεβασμό, είμαι κοντά στον συνάνθρωπο που το βιώνει, αν δεν θέλω να είμαι, απλά τα σέβομαι και κάνω πιο πέρα”. Δεν είναι αναγκαίο να κάνουν όλοι παρέα. Χαίρομαι όμως για την φίλη μου και για όσους έκαναν το πρώτο βήμα κ εύχομαι στο μέλλον να υπάρξουν κ άλλες τέτοιες προσπάθειες και να αφήσουν ανθρώπους με αναπηρία να εκπαιδευτούν στην ηθοποιία, γιατί οι σχολές υποκριτικής δεν αφήνουν ΑμεΑ να έχουν εκπαίδευση ως ηθοποιοί. Παιδιά με πολύ ταλέντο όπως ο Δημήτρης Γρίντζος ο οποίος είχε περάσει σε δημόσια σχόλη, δεν τα αφήνουν να φοιτούν και πηγαίνουν σε ιδιωτικές σχολές. Η Νανά Τζαβάρα άνοιξε το δρόμο, η οποία τελείωσε θεατρικών σπουδών, γιατί είναι θεωρητικό κομμάτι και δεν έχει τόσο πρακτικό. Να, αξιόλογα πρότυπα τα οποία δεν έχουν ακουστεί.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ που ανοίχτηκες σε τόσα πολλά θέματα
Χαίρομαι πολύ αν μπορώ να βοηθήσω αυτή την καινουρια προσπάθεια απο νέους ανθρώπους (σ.σ. του blog) και μακάρι να τα ακούσουν όλοι όσοι πρέπει.
Comments